Πρώτες σκέψεις-Πρόλογος

   Περνώντας τις μέρες στην Αγγλία δεν καταλαβαίνεις και πολλά από τον κόσμο γύρω σου.Τα νέα απλά τα μαθαίνεις περιοδικά από διάφορα sites ή μόνο αν πάρεις κάποια εφημερίδα με τις τεράστιες σελίδες της,που θα σου θυμίζουν πόσες σκέψεις έπεσαν επάνω τους το προηγούμενο βράδυ για να γραφτούν .Για τηλεοράσεις δεν μιλάμε είναι μεγάλο το δράμα.Δεν γίνεται ότι και στην Ελλάδα όπου ο καθένας μιλάει και πετάει ότι θέλουν τα αφτιά των άλλων.
   Τα κανάλια ειδήσεων είναι κλασικά όπως έπρεπε να είναι,απλά δίνουν έναν τόνο πιο δραματικό σε καταστάσεις.Δεν ξέρω αν αυτές οι παρατηρήσεις μου βγαίνουν τώρα που είμαι σχεδόν με το ένα πόδι πίσω στην πατρίδα μας και μόνιμης μου διαμονής πλέον ή απλά έχω ανοίξει τα μάτια και τα αφτιά μου και ακούω γύρω μου.
   Η διαμονή των δυόμισι χρόνων στην Αγγλία ίσως να έκανε καλό ίσως και κακό. Είναι τα χρόνια που κανείς αφήνει το σπίτι του,τους γονείς τους,και όλη την παρέα του και ξεκινάει κάτι νέο χωρίς να ξέρει τι θα συναντήσει. Το να ζεις όμως τόσο μακριά από τον τόπο σου είναι κάτι τελείως διαφορετικό, σε μεγαλώνει απότομα και σε ρίχνει σε μια πραγματικότητα που πρέπει να αντιμετωπίσεις για να περάσεις από χίλια δυο κύματα που θα κάνουν τους γύρω σου να καμαρώνουν απλά, δίχως να γνωρίζουν τι περνάς. Από την άλλη να ζεις στην πατρίδα σου απλά σε κάνει να συμβιβάζεσαι με τα δρώμενα και να κοιτάς να περνάνε και να μεγαλώνεις μόνο στα λόγια,και στην πραγματικότητα μένεις μικρός,από άποψη ιδεών και πράξεων.

   Το σίγουρο όπως και να χει είναι ότι προέκυψε αυτό το νεο blog. Όλα αυτά σαν πρόλογος και μέσα από όλα ,το θέμα είναι ότι με την επιστροφή μου στην Ελλάδα, θέλω να σχολιάζω διάφορα θέματα που πλέον θα τα δέχομαι ακατάπαυστα και θα περνάνε από μπροστά μου.