Οι τελευταίες δεκαπέντε ώρες της ζώης σας

Όταν σου λένε έχεις δεκαπέντε ώρες ζωής μόνο,μπορεί να κάνεις τις πιο γρήγορες σκέψεις που έκανες ποτέ,και να βρεις τι έχεις κάνει και τι όχι! Και να πεις,θα ζήσω έντονα..Σαν extreme sports ένα πράγμα! Έτσι και μεις,διαλέξαμε να μπούμε στο πλοίο, θεσσαλονίκη-μυτιλήνη..και να φάμε 15 ώρες! Ευτυχώς που δεν πεθαίναμε,γιατί τότε αν διαλέγαμε να κάνουμε αυτό το πράγμα…πιστεύω πως ναι ή θα είχαμε κάνει τα πάντα στην ζωή μας, ή είμασταν πολύ ξενέρωτοι,και απλά είπαμε να ψοφήσουμε στο βαπόρι μέσα :P .

Παρεούλα καλή,πέντε άτομα όλη την ώρα μαζί.Που μάλιστα,η χαρά που παίρνεις και δίνεις σε άλλον,όταν είναι γνωστός σου,και λες ένα γεια,και κάθεστε μαζί..όσο να ναι 15ώρες σερί είναι πολύς χρόνος για γνωριμία. Τους πόσους γνωστούς είδαμε και μιλήσαμε στο πλοίο,δεν χρειάζεται να σχολιαστεί. Αλλά,τι φιλοσοφία δικέ μου! Όλα ξεκίνησαν από τα πρώτα κιόλας λεπτά,με μια εφημερίδα που άλλαξε πολλά χέρια και στο τέλος,έμεινε μόνη της στο τραπεζάκι του ‘Α σαλονιού,μια goal δευτέρας 5/7 ήταν,όποιος την βρει να ξέρει ότι ήταν δική μας. Η φιλοσοφία,που έκανε πέρα για κάποια λεπτά για να την διαδεχθεί η ανία,με σαχλαμάρες ήταν μια από τις φάσεις που απλά το γέλιο ήταν άφθονο. Μετά πάλι φιλοσοφία,και μετά λίγος ύπνος,μια με δυο ώρες..και μετά ξύπνημα και άραγμα στο κατάστρωμα και μετά επιτέλους,το άγαλμα της ελευθερίας…όχι στην νεα υόρκη,αλλά στην πρωτεύουσα της γκασμάικας !Και μετά σπίτι για πολύ ύπνο.

Αυτό δω το νησί το αγαπάω για δυο λόγους..Ένας γιατί είναι το Μονακό της ελλάδας-πανάκριβα όλα,σπάνιος προορισμός,δεν πάνε όποιοι και όποιοι,μην τα χέσουμε και όλα δηλαδή.Και δεύτερος γιατί τύφλα να έχει η Νέα Υόρκη με το άγαλμα της –σιγά επειδή είναι μινιατούρα το δικό μας μπροστά στο ορίτζιναλ; Μην σας πω,ότι το άλλο δεν είναι το ορίτζιναλ,αλλά ιμιτασιόν . Γιαυτό ζήλεψαν και το έκαναν και πιο μεγάλο,για να μετριάσουν την ζήλια τους και το έχουν κάνει μέρος για να αγναντεύεις τα βαπόρια που υπάρχουν στον ποταμό Hudson; Καλά πλάκα με κάνεις; Ποτάμι;Να πας για ένα ποταμό,που έχει λίγο νεράκι και βρώμικο; Μεις έχουμε ολόκληρο πέλαγος ρε φίλε.Θάλασσα,τι να λέμε ωκεανός είναι,καράβια που σε πάνε και σε άλλη χώρα που είναι διπλά.Αλλά αυτοί τι να κλάσουν;Απλά θα πάρουν το βαρκάκι τους να πάνε από την μια πλευρά του ποταμού στην άλλη.

Και μην μου πείτε για χρονολογίες που έγιναν τα δυο αγάλματα. Φυσικά και είχαμε τα σχέδια πριν το 1874,αλλά μας τα έκλεψαν(πώς το κατάφεραν αυτό ακόμα το ψάχνω) και κατάφεραν να το χτίσουν..Εξάλλου τι είναι να μεταφέρεις τα υλικά από την μια πλευρά του ποταμού στην απέναντι; Τίποτα.Ενω εμείς,ολόκληρη θάλασσα είχαμε να διασχίσουμε .Όσο να ναι,θέλει παραπάνω ώρα,είπαμε 15ώρες ήταν αυτές πριν από σαλονίκη.Φανταστείτε όλα τα υλικά που έπρεπε να έρ8ουν :D . Δεν είμαστε τυχαίοι σου λέω! Μάλλον γιαυτό και αυτές οι τιμές,και είμαστε μονακό! Ολόκληρο άγαλμα,δεν το βλέπεις πουθενά..

Όχι σα την λίμνο που πας να μπεις στο λιμάνι(ο θεός να το κάνει) και βλέπεις πάνω στα κατσάβραχα την εκκλησία,και λες….για να έχουν τούτοι την εκκλησία φάτσα φόρα,σημαίνει πως ο θάνατος είναι κοντά,και έχουν πρόχειρη την εκκλησά για να μην χάνουν χρόνο.

Ουφ,βαρέθηκα με τον πρόλογο,λέω να περάσω στο κυρίως θέμα της δημοσίευσης . Με αυτά και αυτά,έφτασα Μυτιλήνη…άντε να χαλαρώσω λίγο.Χαλαρώστε και σεις,και κάντε ότι σας είπα στο προηγούμενο ποστ! Όποιος θέλει τουρισμό στην Λέσβο,δύο τους είχαμε,Σαπφω και Τέρπανδρο,δεν ήταν τυχαίοι..Ο ένας ζει,φυσικά ακόμα και σας γράφει τώρα,το που,όπου σας βολεύει!