Επιλογή ή τύχη

Έχοντας έρθει πλέον στην μαμά πατρίδα,και έχοντας αφήσει πίσω το παρελθόν,τα σπίτια,την κουλτούρα αλλά και τους φίλους,τις μπύρες,την μπάλα και την British music .Έχω προσγειωθεί στον κόσμο που περίμενα,μόνο που είναι σαν να πετάω σένα όνειρο πραγματικότητας, όμως.
Πέρα από το άγχος ότι θα αντιμετωπίσω την ελληνική πραγματικότητα για πρώτη φορά σαν έλληνας φοιτητής,και το ότι υπάρχουν στιγμές από το μυαλό μου που λέω ελπίζω να είναι καλά και θα το κάνω να είναι. Υπάρχουν οι φωτογραφίες από την Αγγλία που μου θυμίζουν πως ήμουν και τι έκανα μέχρι να φτάσω στα τελικά στάδια της διαδρομής μου εκεί.Λένε ότι οι φωτογραφίες είναι για εκείνους που ξεχνάνε, εγω λέω ότι είναι ένας τρόπος να συνεχίσεις να θυμάσαι τις καταστάσεις που σου κάνουν το μυαλό να γυρίζει,ώστε η φαντασία σου να σε ταξιδεύει και να σε ξεμπλοκάρει στα δύσκολα.
Πέρα από αυτά όμως,κάνοντας μερική κουβέντα το τελευταίο μου βράδυ εκεί στην τελευταία μας μπυρίτσα,αλλά ακόμα και τώρα ,οι περισσότεροι που ήμασταν μαζεμένοι σπίτι ήρεμα,μου έλεγαν ''αρε τυχερέ φεύγεις και μας αφήνεις στις κρυάδες,''Αλίμονο σε εμάς''.Και άλλα διάφορα πάνω σε αυτό το θέμα.
Όμως τους απαντούσα δεν είναι τύχη,δεν μου έπεσε κάποιο λαχείο ή δεν κληρώθηκα να είμαι ο μοναδικός που φεύγει.Ήταν επιλογή μου,απόφαση και πράξη μου.Τους εξήγησα ότι έχουν το ελεύθερο να διαλέξουν. Θα διαλέξουν πτυχίο ή ζωή; Προσωπικά διάλεξα την ζωή μετά από λίγο καιρό που πέρασα, ''μέσα στο πτυχίο'' .

Όπως έμαθα και ανέπτυξα να λέω,αλλά δεν το χρησιμοποιώ σαν ασπίδα,είναι ότι κανείς δεν μένει αβοήθητος και στην απέξω αν προσπαθήσει και το ψάξει. Έχουμε πολλές φορές το μέλλον στα χέρια μας.Γιατί να προσπαθήσουμε κάτι που δεν θέλουμε;Θα είναι σαν να λέμε θέλουμε θάλασσα,αλλά πάμε βουνό.Και το βουνό να το ανέβεις δεν είναι εύκολη υπόθεση,θέλει κόπο,θα ιδρώσεις,αν τα καταφέρεις ,τότε θα επιβραβευτείς με το καλύτερο έπαθλο,την θέα φυσικά που θα έχεις όλη δική σου,και να καμαρώνεις για τον εαυτό σου για την προσπάθεια που τελικά άξιζε τον κόπο. Αλλά και την θάλασσα να κολυμπήσεις για να φτάσεις σένα σωτήριο σημείο, θέλει να καταβάλλεις προσπάθειες,και να ξέρεις να κολυμπάς είτε σε βαθιά νερά είτε ρηχά,κάπως πρέπει να βγεις στην επιφάνεια για να μην πνιγείς.
Με λίγα λόγια,ήταν μια επιλογή που έπρεπε να γίνει,δεν ανάγκασε κανέναν να πάει στην χώρα αυτή για να έχει ένα πτυχίο από ''Αγγλία'' ή όπως λένε την κάθε χώρα.Δεν είναι η αποτυχία στην μέση,δεν είναι ο οικονομικός παράγοντας,δεν είναι το κλίμα,είναι κάτι μέσα σου. Απλά σαν λαός,μπορεί και παγκοσμίως, έχουμε μάθει να επιδεικνύουμε τί έχουμε και να γινόμαστε ανταγωνιστικοί ακόμα και με τον εαυτό μας.Προσωπική μου άποψη είναι ότι και πτυχίο να έχουμε,και από την ελλάδα,έχουμε τις ίδιες δυνατότητες να ΜΗΝ βρούμε την δουλειά που έχουμε εκπαιδευτεί,παρά μόνο αν κάτσουμε εκεί ή πάμε σε άλλη χώρα που θα πληρώνει αδρά για να μας αποκτήσει,μπορεί να κάνω και λάθος.Δεν λέω υπάρχουν και άτομα που μένουν,επιλογή τους,δεν μουρμουρίζουν.Απλά είναι μια επιλογή.Μια επιλογή που θα πρέπει να κάνεις.
Στην αρχή όταν μου έλεγαν τυχερέ θα φύγεις,χαιρόμουν για μένα και στεναχωριόμουν για όσους μου το έλεγαν,μετά από λίγο καιρό όταν είχα συνειδητοποιήσει τί γίνεται,προσπαθούσα να στηρίξω την επιλογή μου λέγοντας ότι προανέφερα λίγο πιο πάνω,χωρίς κάποιο συναίσθημα υπέρ ή κατά.

Η κοινωνία μας απλά είναι ένα ψέμα,το πως μας μαθαίνει να ζούμε.Μας έμαθε να νοιώθουμε λίγοι και να θέλουμε να αναπτυχθούμε,να βγούμε μπροστά.Το ότι χάθηκα για 3χρόνια δεν έχει εξήγηση,δεν έχει να κάνει αν είμαι χαζός, κάποιο πρόβλημα ψυχολογικό,δεν έχει να κάνει με τον τρόπο αντιμετώπισης των καταστάσεων,δεν έχει σχέση με τις κοπέλες και τους φίλους ή της οικογένειας,δεν δεν δεν.Έχει να κάνει με το ότι στηρίχθηκα σε λόγια άλλων,και μου έμοιαζε πολύ ωραίο και ιδανικό ότι θα έκανα.
Βάζοντας κάτω όμως τα πράγματα και βλέποντας όπως πρέπει να είναι,είδα ότι δεν έχει καμία σημασία τι πίστευα μέχρι τότε.Απλά γεννήθηκα σαν ανθρώπινο ον και αναπτύχθηκα,μεγάλωσα,και άρχισα να σκέφτομαι και να μαθαίνω και ακόμα μαθαίνω και να μεγαλώνω.Και όταν ο άνθρωπος σκέφτεται πραγματικά σαν μια μονάδα μπορεί να πετύχει και να ωριμάσει.
Θα μου πείτε ποιός δεν θέλει να θεωρήτε μορφωμένος,καλλιεργημένος και να έχει μια κοινωνική θέση;Όλοι.Αυτά είναι τα ιδανικά που μας έμαθαν,αλλά είναι λάθος,υπάρχουν πολύ σημαντικότερα πάνω μας και γύρω μας.Αλλά σκεφτείτε,έτσι αλλοιωνόμαστε μια ζωή,και η ΖΩΗ δεν είναι παρά μια βόλτα,μια βόλτα σαν τα τρενάκια στο λούνα παρκ,που χαρίζουν ενθουσιασμό,χαρές,λύπες,επιτυχίες και αποτυχίες,γιαυτό ζήστε!Μην το βλέπετε σαν όνειρο,αφεθείτε κάντε τον γύρο όπως είναι να γίνει,άσχετο το πόσο θα κρατήσει,είναι ένα γύρος,μια επιλογή μέσα στον φόβο και την αγάπη που θα δείξουμε.Στον φόβο τί θα πουν οι άλλοι ,αν το σκεφτόμαστε, έτσι ή καλύτερα μας κάνουν να νοιώθουμε έτσι.Και αγάπη για την επιλογή που θα είναι μόνο δική μας και πραγματοποιώντας της,κανενός άλλου.Μην φοβάστε ! Έχουμε την δύναμη για τα πάντα,και ομορφαίνουμε όσο στηριζόμαστε σε εμάς.
Δεν είναι τα χρήματα,δεν είναι η φήμη,η δουλειά,το σχολείο,οι σπουδές.Είναι να ξέρουμε ποιοι είμαστε,και όταν μάθουμε ποιοί είμαστε,τότε θα είμαστε εντάξει!
Φυσικά αυτά εδώ,δεν μπορούν να θεωρηθούν λογικά,στην υπαρκτή και τωρινή μας κοινωνία,αλλά είναι απόψεις...απόψεις που υπήρχαν παλιά.Πριν το χρήμα,η κοινωνία και η πολιτική μπουν ανάμεσα μας.Και πιστέψτε με, υπήρχε αυτό παλιά,και θα ξανά υπάρξει μόνο όταν η δύναμη μας να αγαπήσουμε πραγματικά ξεπεράσει την αγάπη για δύναμη που θέλουμε να αποκτήσουμε(chimony ghose).

Μετά από αυτό,σας βάζω να σκεφτείτε, επιλέγετε κάτι που θέλετε ή θέλουν; Επιλέγετε αυτό που αγαπάτε ή αυτό που σας επέβαλαν να αγαπάτε;Δεν υπάρχει καμία τύχη σε ότι κάνουμε που δεν διαλέξαμε.Ήταν Η επιλογή μου,που άλλαξε το μέλλον μου.
Για άλλους η τύχη είναι,εσείς!Τους τυχερούς, εσάς που ''θεωρούν'' ότι κάνετε κάτι καλύτερο από εκείνους,πράγμα κακό να σκέφτονται έτσι και να μην εκτιμούν ότι έχουν ή δεν ΔΙΑΛΕΞΑΝ και εκείνοι να κάνουν κάτι άλλο.Έτσι αν τα αντιστρέψουμε και βάλουμε πλέον και εμένα μέσα σε αυτούς,δεν πειράζει λοιπόν αν εγω αποφάσισα να κάνω την ζωη και να αφήσω ένα λαμπρό μέλλον,μια πόρτα που μου ανοίχτηκε,όπως θα λέμε πλέον..επιλογή μου ήταν.Το λάθος θα φανεί κάποτε.Κάντε το και σεις,μπορείτε;Έχετε την δύναμη να το σκεφτείτε το πράγμα έτσι;Μην κλαίγεστε.Αν ναι,μια απόφαση είναι,όχι λόγια και απλή επιθυμία.Να θέλουμε να είμαστε κοντά σε πράγματα που αγαπάμε.Γιατί με αυτά που άκουγα ήταν,σαν να έλεγαν,''μας πέταξαν εδώ,και δεν περνάμε καλά,και μετράμε τις μέρες για να φύγουμε ή να τελειώσουμε,αλλά πρέπει να το υποστούμε για πάρουμε το πτυχίο,να χτίσουμε την ζωή μας''.
Εγώ σας λέω,απλά φύγετε,αλλάξτε και σεις τα δρώμενα.Είναι μεγάλη αλλαγή,μεγάλη προσγείωση,αλλά όπως είπαμε είναι ένα τρενάκι,θα συνεχίσει να ανεβαίνει την ανηφόρα,και να περάσει από άλλες στροφές και κατηφόρες που θα σας εξιτάρουν.Αλλά δεν είναι έτσι,καμία μα καμία σχέση δεν έχει να τα κάνουμε για άλλους,πρέπει να διαλέξουμε τί θέλουμε εμείς και όχι να ζηλεύουμε και να λέμε μακάρι αυτό ή το άλλο.ΣΗΚΩΣΤΕ το κεφάλι,ανοίξτε τα μάτια,χαρείτε την βόλτα της ζωής,προσπαθήστε να κινηθείτε σε αργή κίνηση και θαυμάστε γύρω σας πόσο ωραία είναι,σκεφτείτε,και στο τέλος απλά διαλέξτε.

Μπορούμε να αλλάξουμε τα πάντα οποιαδήποτε ώρα,όλα είναι μια επιλογή.


(αυτό αποτελεί παράδειγμα,μπορείτε να το αντικαταστήσετε με κάθε τομέα,που σας φαίνεται ότι έχετε κάνει λάθος,και όμως.....[θα μπορούσα να πω και άλλα θα έφευγα από το θέμα,που ελπίζω να σας αναλύσω στο μέλλον])

Πρώτες σκέψεις-Πρόλογος

   Περνώντας τις μέρες στην Αγγλία δεν καταλαβαίνεις και πολλά από τον κόσμο γύρω σου.Τα νέα απλά τα μαθαίνεις περιοδικά από διάφορα sites ή μόνο αν πάρεις κάποια εφημερίδα με τις τεράστιες σελίδες της,που θα σου θυμίζουν πόσες σκέψεις έπεσαν επάνω τους το προηγούμενο βράδυ για να γραφτούν .Για τηλεοράσεις δεν μιλάμε είναι μεγάλο το δράμα.Δεν γίνεται ότι και στην Ελλάδα όπου ο καθένας μιλάει και πετάει ότι θέλουν τα αφτιά των άλλων.
   Τα κανάλια ειδήσεων είναι κλασικά όπως έπρεπε να είναι,απλά δίνουν έναν τόνο πιο δραματικό σε καταστάσεις.Δεν ξέρω αν αυτές οι παρατηρήσεις μου βγαίνουν τώρα που είμαι σχεδόν με το ένα πόδι πίσω στην πατρίδα μας και μόνιμης μου διαμονής πλέον ή απλά έχω ανοίξει τα μάτια και τα αφτιά μου και ακούω γύρω μου.
   Η διαμονή των δυόμισι χρόνων στην Αγγλία ίσως να έκανε καλό ίσως και κακό. Είναι τα χρόνια που κανείς αφήνει το σπίτι του,τους γονείς τους,και όλη την παρέα του και ξεκινάει κάτι νέο χωρίς να ξέρει τι θα συναντήσει. Το να ζεις όμως τόσο μακριά από τον τόπο σου είναι κάτι τελείως διαφορετικό, σε μεγαλώνει απότομα και σε ρίχνει σε μια πραγματικότητα που πρέπει να αντιμετωπίσεις για να περάσεις από χίλια δυο κύματα που θα κάνουν τους γύρω σου να καμαρώνουν απλά, δίχως να γνωρίζουν τι περνάς. Από την άλλη να ζεις στην πατρίδα σου απλά σε κάνει να συμβιβάζεσαι με τα δρώμενα και να κοιτάς να περνάνε και να μεγαλώνεις μόνο στα λόγια,και στην πραγματικότητα μένεις μικρός,από άποψη ιδεών και πράξεων.

   Το σίγουρο όπως και να χει είναι ότι προέκυψε αυτό το νεο blog. Όλα αυτά σαν πρόλογος και μέσα από όλα ,το θέμα είναι ότι με την επιστροφή μου στην Ελλάδα, θέλω να σχολιάζω διάφορα θέματα που πλέον θα τα δέχομαι ακατάπαυστα και θα περνάνε από μπροστά μου.